Afgelopen maanden stonden een aantal
preken in het teken van de grote uittocht
van Israël uit Egypte. Exodus 8 t/m 15
neemt ons mee op die wonderlijke reis.
En als de stofwolken van genade,
gehoorzaamheid, geloof en grote
wonderen en daden zijn weggetrokken,
ontstaat er een nieuwe werkelijkheid.
Het volk is vrij! Vrij om te gaan, vrij om te
doen en te laten wat ze zelf willen. De
vijand is verslagen! Voor even lacht het
leven ze toe, voor even ervaren ze wat
het is dat God voor ze zorgt, dat ze zich
geen ‘zorgen over morgen’ hoeven te
maken.
Maar… voor hoe lang? God heeft ons niet
per se een kalme reis beloofd, maar als
we onze blik op Hem gericht houden, wel
een behouden aankomst.
En dan, na eerdere beproevingen, slaat
het noodlot in Exodus 17 wederom toe:
Het volk heeft fantastische dingen
meegemaakt, spannende dingen,
onwaarschijnlijke dingen, grote wonderen.
Maar nu is er TEKORT! Tekort aan water
en Mozes krijgt de schuld!
De enige vraag die we ons hier zelf
kunnen stellen is: Hoe reageer ik als ik
tekort heb? Hoe reageer ik als ik alles al
heb ontvangen maar opeens word
geconfronteerd met tekorten? Kijk eens
naar jezelf in de spiegel! Hoe reageer je?!
Eveline van der Vaart had hierin een mooie
ervaring die ze hieronder deelt met ons.
‘Een paar weken geleden zat ik helemaal
vast in dat gevoel van tekort. Ik had geen
energie meer en was boos omdat het zo
moeilijk liep met onze oudste dochter. Ik
voelde me zo beroerd dat het me niet lukte
om dingen te veranderen. Dan vlucht ik
echt naar God. Hij vroeg me om m’n focus
te verleggen en die dag een persoon buiten
m’n eigen huishouden te gaan bemoedigen.
Dat heb ik gedaan en daarmee veranderde
m’n zicht op alles en kreeg ik weer energie
om ook onze oudste dochter weer beter te
benaderen.
Laat God wel eens tekort toe om Zichzelf te
laten zien? Ik ken een vrouw die in
Muziekwijk woont en eigenlijk altijd tekort
lijkt te hebben. Ze vraagt aan God steeds
wat ze nodig heeft. En op allerlei manieren
krijgt ze wat ze nodig heeft. Zo vaak dacht
ik: volgens mij moet ik dit of dat aan haar
geven. Ik kende haar nood niet van te
voren. Maar al te vaak was het precies wat
zij nodig had.
En het mooie is dat ik haar ben gaan
uitdagen om van haar tekort ook weer uit
te delen. Daardoor gebeuren weer
bijzondere dingen in haar straat. En vele
harten zijn zo geraakt door een stukje
aandacht en liefde.
Ik word daar zo blij om en dankbaar hoe
God dan weer werkt door moeilijke
situaties heen.’
Een prachtig voorbeeld van hoe tekort
omgezet wordt in overvloed. Ik bid en ik
hoop dat jij je tekorten in het leven niet
wegdrukt, ik bid en hoop dat je het niet zelf
probeert op te lossen, niet anderen de
schuld geeft van je tekort, maar dat je er
mee bij het kruis komt. Bij Jezus!
Dat je het uitschreeuwt naar Hem, dat je je
nood kenbaar maakt bij Hem. En weet,
beseft, dat Hij je hoort en ziet! Besef en
weet dat Hij de ‘IK ZAL’ van je leven is! Dat
genade je ten deel is gevallen door wat
Jezus voor jou heeft gedaan.
Jezus wil jouw tekorten aanvullen en zelfs
meer dan dat (Fil 4:19). Hij wil dat het
overstroomt in je leven, maar ik geloof dat
het pas kan als ik mijn tekort kenbaar
maak bij Hem. Als ik mij werkelijk overgeef
aan Hem. Dan geloof ik wordt mijn
TEKORT opgeheven en zal het gaan
OVERSTROMEN van liefde, leven en licht!
Gods Zegen!
Frank