Auteur: Richard Jeltema

De genezingsbediening van Christus hield niet op toen Hij van de discipelen werd opgenomen in de hemel. De Handelingen van de Apostelen is een voortzetting “van
alles wat Jezus begon te doen en te onderwijzen” (Handelingen 1:1). Jezus
modelleerde een genezingsbediening op aarde en leerde dat genezing een
onderdeel is van de voordelen van het Koninkrijk.

Voordat Hij terugkeerde naar Zijn Vader, instrueerde Jezus de gelovigen om de zieken te gaan genezen. Hij zei: en deze tekenen zullen degenen volgen die geloven: In Mijn naam zullen ze demonen uitdrijven; ze zullen spreken met nieuwe tongen; ze zullen slangen
opnemen; en als ze iets dodelijks drinken, zal het hen geenszins schaden; zij zullen de
handen op zieken leggen, en zij zullen herstellen. (Marcus 16:17-18)

Jezus vertelde ons ook: En wat u ook vraagt in Mijn naam, dat zal Ik doen, opdat
de Vader verheerlijkt zal worden in de Zoon. Als je iets in Mijn naam vraagt, zal Ik het
doen. Als je van Mij houdt, onderhoud dan Mijn geboden. (Johannes 14:13-15)
Christus leek te zijn verdwenen, en ik liep met de engel tussen de voorraadschuren.

Ik dacht: “Zo veel voorraadschuren, Heer.” Jezus sprak tot mijn geest: “Kind, als je
voor iemand op aarde bidt, bid dan voor hem in Mijn naam. Denk eraan dat jij de
genezing niet doet – Ik doe dat. Vraag Mij om een oog of been te genezen, en Ik zal
het doen. Vraag Mij om kromme ledematen recht te trekken of zieke lichamen te
genezen, en Ik zal ze genezen. ‘Wat je ook wilt dat Ik doe, vraag het in Mijn naam, en
Ik zal het doen. Ik heb de antwoorden, ze liggen te wachten in deze voorraadschuren.’

Jezus benadrukte dat de zegeningen in deze voorraadschuren voor Zijn volk en
voor de zondaars op aarde waren. Ik herinnerde mij dat Hij had gezegd dat er
zeer binnenkort een lawine van genezingen in de wereld zou komen. Ik dacht aan de
genezingen die al op aarde plaatsvinden, en ik dacht: “Heer, hoe geweldig bent U dat
U onze lichamen gaat herstellen!”

Naarmate we ouder worden, begint ons lichaam te verslijten of te verslechteren.
Dat is een natuurlijk gevolg van de zonde, en we zullen nooit geheel vrij van deze
gevolgen worden. Maar God wil niet dat we onze latere jaren bedlegerig en niet
effectief doorbrengen. Hij wil ons actief en productief houden. Jezus stierf zodat wij
heel konden worden.

ezus Christus, de Zoon van God, vergoot Zijn bloed zodat wij van de hel konden worden gered. Als we geloven dat Jezus Christus de Zoon van God is, hebben we hoop. De hoop voor onze ziel is in Jezus. Jezus Christus heeft geleden voor de genezing van ons lichaam.
Ons voorrecht, onze zegen en onze hoop op heelheid en welzijn is in Jezus. Hij is de
hoop voor ons lichamelijk welzijn.

Heiligen, er zijn opslagplaatsen van nietopgeëiste zegeningen in de hemel. Ze zijn klaar om opgeëist te worden door Gods volk die vragen in geloof – en in de naam van Jezus! Toen Hij op aarde was, zei de Heer eens: “Ik ga om een plaats voor u klaar te maken” (Johannes 14:2).

De plaats die Hij aan het voorbereiden is, is in de hemel. Het is een prachtige plek met
veel mooie dingen. Terwijl ik in dit boek mijn getuigenis geef en over de hemel spreek, raken de gedachten aan die plaats mijn ziel. Dank God voor het prachtige Woord dat Hij
ons, Zijn kinderen, heeft gegeven!

Bron: Een goddelijke
Openbaring over de hemel
van Mary K. Baxter

Jezus geeft Zijn Heilige Geest aan allen die Zijn zonen worden.
De zondaar, die nu een heilige is geworden, wordt in die mate vervuld
met de Heilige Geest die hem de energie geeft om te handelen als een
hemelse burger.

Hij wordt geïnspireerd om zijn Heiland te dienen. Door de Heilige Geest wordt
hij aldus opnieuw geboren, “geboren van boven”, een “nieuw schepsel in Christus” gemaakt.

Voortaan ontvangt hij kracht van boven en heeft hij een constante inwoning van de Heilige Geest, het leven van Christus.

“Als iemand in Christus is, is hij een nieuw schepsel.” (2 Korinthe 5:17)
Met andere woorden, als een mens geen verandering van hart heeft en geen nieuw leven, dan is hij geen “nieuw schepsel”, is hij niet in Christus, wordt hij niet gered. Hij zal het nieuwe Jeruzalem niet binnengaan met de heiligen en engelen.

Als God door genade een mens redt, doet Hij dubbel werk. Aan de ene kant neemt Hij de zonden van de persoon weg.
Hij reinigt de zondaar. De reiniging van alle zonden uit het verleden, door het bloed van Jezus, is compleet.
Geen zonde uit het verleden zal de Heer ooit weer naar boven brengen op aarde of in de hemel, om hem te
vernederen of te veroordelen. “Hun zonden en ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken.” (Hebreeën 10:17).

Bovendien zorgt de Heer, nadat Hij het vorige leven van de zondaar volledig heeft gereinigd door Zijn genade, er
ook voor dat hij anders gaat leven dan andere mensen. Gods garantie luidt: “Dit is het verbond – ik zal mijn wetten
in hun gedachten leggen (nieuwe doeleinden) en ze opschrijven in hun harten.” (Hebreeën 8:10)
Een nieuw leven van God. Een geschenk. Eeuwig leven. De hemel is nu begonnen.

Bron: “De hemel en de engelen”
Van H.A. Baker

De mate van iemands relatie met het paradijs rondom hem kan herkend worden aan zijn gedrag hier op aarde.
Bijvoorbeeld, een man die net gered is uit een zondig leven, en de volgende ochtend na zijn verlossing naar zijn werk gaat, lijkt op iemand die vrijgelaten is uit de gevangenis en geplaatst is in een andere wereld. Hij herinnert zich niet dat hij ooit
gehoord heeft dat een vogel zo veel kon tjilpen, terwijl hij er langs loopt. Nu lijkt in elk bosje een zangvogel te zitten wiens
jubelende gezang hem in de oren klinkt als het zingen van de vogels uit het paradijs.

Elke vogel lijkt de nachtegaal te willen overtreffen, en aan gevarieerdheid van gezang lijkt geen einde te komen. Voor
deze pas geredde man, deze wedergeboren baby in Christus, lijkt elke groene tak lof te wuiven aan God op het ritme van het gezang van de vogels. Het gras op de gazons ziet eruit als fluwelen grasvelden. Elke bloem lijkt naar hem te knikken alsof het zich aansluit bij hem in lofprijs voor hun gemeenschappelijke Heer. Bomen in de velden lijken net opgeheven
handen die God prijzen. En de groeiende aren van rijpend graan lijken te zwaaien in het paradijs.

Hoe komt het dat deze man zo veranderd is? De vogels hadden altijd al God lof gezongen terwijl hij ochtend na ochtend
langs hen liep, al struikelende en nog verdoofd van de nachtelijke drinkgelagen. De takken hadden hem altijd al welkom
gezwaaid en God geprezen. In menig veld had het rijpend graan, onopgemerkt door hem, gezwaaid in de ochtendwind als hij zich voortsleepte, en de bomen hadden altijd al hun handen hemelwaarts opgeheven. Maar de slaaf van de zonde
was opgesloten in een geestelijke gevangenis. Afgesneden van de Geest van God, blind voor Gods schepping, konden
zijn ogen deze schoonheid niet zien. Geen bloem kon hij aanschouwen. Zijn oren waren doof voor geluid; geen een vogel
kon hij horen zingen in zijn gevangenis.

Buitengesloten van het paradijs, kon hij geen wuivende graanvelden zien. Maar wonder boven wonder! Toen Jezus
langskwam bij zijn gevangenisdeur en hem bevrijdde, was hij vrij, zoals Jezus beloofd had toen Hij zei, “Als dan de Zoon u
vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.” (Johannes 8:36) Het verschil was dat de Geest van God, het Leven van Jezus, in
het hart van deze nieuwe man was gekomen en hem verloste zodat hij het paradijs op aarde kon aanschouwen waarin
hij echt leefde, maar het niet besefte. Afgestemd op God kon hij voor het eerst Gods paradijs echt zien en ervan genieten
en liedjes zingen met Gods vogels in het aardse paradijs die niemand behalve Gods eigen kinderen kunnen zingen.

Ken jij iets van die ervaring van deze man? Ik wel. Soms wanneer ik stromen van zegen heb vanuit de troon van God, merk
ik dat elke vogel zoeter zingt, elke bloem frisser lijkt, en de bergen paradijselijker lijken, terwijl de heuvels in hun handen
klappen van vreugde. Jezus’ Leven binnen in ons stelt ons in staat om het paradijs te zien en ervan te genieten, hetzij op aarde of in de hemel.

Bron: De hemel en de engelen
Van H.A. Baker

Gelijkenis in de moderne tijd:

Een populaire jongen heeft zijn vrienden in de coronaperiode niet vaak gezien. Morgen kan hij eindelijk weer met meerdere vrienden dingen gaan doen. Om dit te vieren heeft de jongen een grote filmavond georganiseerd met eten en natuurlijk
plaatsen voor het logeren. Hij heeft alles al klaargezet voor morgen en vorige week heeft hij al aan zijn
vrienden gevraagd of ze konden komen. Ze zeiden allemaal dat ze moesten afwachten
of het kon, omdat de lockdown nog zou kunnen verlengen.

Vandaag vraagt de jongen weer of iedereen morgen kan. Hij zegt: ‘Alles staat zo goed als klaar. Ik heb de leukste films verhuurd, veel eten gekocht en ruimte gemaakt voor alle slaapplaatsen. Jullie
kunnen toch wel komen?’

De meeste mensen negeren het bericht, ze denken dat ze betere dingen te doen hebben. Andere zeggen dat ze op die dag ergens heen moeten of moeten werken. De jongen wordt kwaad op de mensen die niet op zijn bericht hebben gereageerd en verwijdert hen uit zijn contacten.

Dan zegt de jongen: ‘Ik heb alles geregeld voor het logeerpartijtje maar de meeste mensen die ik heb uitgenodigd wilden niet komen. Ze gaan spijt hebben dat ze het hebben afgewezen. Ik ga iedereen uitnodigen die ik ken!’ Zo werd iedereen die de populaire jongen kende uitgenodigd. Van mensen die gevaarlijke grappen uithaalden tot de mensen die werden beschouwd als ‘engeltjes’. En iedereen kwam op het feest, zodat het toch nog een succes was.

Voordat het feest begon had het broertje van hem nog feesthoedjes gemaakt voor iedereen. Omdat hij zelf ook iets wou doen voor alle mensen die kwamen. Later toen het feest al bezig was en iedereen de leuke feesthoedjes op had kwam de populaire jongen kijken of iedereen het naar zijn zin had. Maar toen zag hij een meisje zonder hoedje op. Hij vroeg aan haar: ‘Hallo, heb je de hoedjes niet gezien die bij de deur staan? Mijn broertje heeft ze speciaal voor iedereen gemaakt. ’ Het meisje antwoordde: ‘Ik hoef zo’n stom hoedje niet op. Ik heb het ook helemaal niet nodig.

De jongen was geschokt. Zijn broertje had er veel tijd ingestoken en dit meisje negeerde het gewoon. Maar dat pikte hij
niet. Hij zei tegen haar: ‘Als je niet eens de dingen kan respecteren waar mensen tijd in hebben gestoken dan kan je maar beter weggaan. Want dan verdien je het niet hier rond te lopen en te doen alsof je erbij hoort. Je bent hier niet meer welkom.’

Zo zijn er veel mensen die uitgenodigd zijn voor het koninkrijk van God maar niet iedereen verdient het om er te zijn en zal
er dan ook niet zijn.

De betekenis van dit verhaal:

De logeerpartij staat voor het koninkrijk van God. En de populaire jongen staat voor God zelf. De vrienden van de populaire
jongen zijn de Joden. De Joden zijn degenen die oorspronkelijk degenen waren die naar het koninkrijk van God zouden
komen. Maar ze luisteren niet en besteden geen aandacht eraan. Daarom gaat God naar de heidenen toe (dat betekent
degenen die niet Joods zijn) en nodigt hun ook uit om te komen. De heidenen luisteren wel en natuurlijk zullen er ook
Joden naar luisteren maar niet allemaal.

Dan op het einde is er nog het broertje van de populaire jongen die de feesthoedjes maakt. Het broertje staat voor Jezus. Als God dan ziet dat iemand Jezus niet heeft aangenomen (de feesthoedjes niet heeft aangenomen) is die persoon niet welkom totdat hij dat wel doet. Want zoals in de bijbel staat is Jezus de enige weg naar het koninkrijk van God. Dus als je hem niet aanneemt kom je er niet in

Laatst zag ik een stukje van een Tv-programma genaamd ‘STILTE AUB!’. Een spel waarbij de kandidaten zo stil mogelijk opdrachten moeten uitvoeren. En elke keer als ze boven een bepaalde decibel uitkomen dan levert dat strafpunten op!

Ja, echt waar!
Terwijl ik het programma keek werd ik er een beetje ‘kriebelig’ van. Want het zit niet in mijn (en onze) natuur om zo zachtjes mogelijk, zo stilletjes mogelijk te doen. We hebben graag geluid en daarmee afleiding om ons heen. Ik schreef daar eerder al eens over in november vorig jaar, het belang van rust- en stiltemomenten.

En nog een niveau dieper is de ongemakkelijke stilte. * Stilte waarbij je bijvoorbeeld opeens wordt overvallen met alle dingen en verantwoordelijkheden die als het ware als ‘een last om je nek hangen’. Of je ontdekt door de stilte dat jezelf geen haar beter bent dan de ander. Of de ongemakkelijke stilte in een gesprek. Op die momenten kan ik dan een leegte ervaren waar ik liever voor wegloop. Maar eigenlijk zijn dit kostbare momenten waarin ik mijn gebrokenheid in de armen mag sluiten en mezelf mag overgeven aan God. Als we die stille momenten van ons leven bewust opzoeken geven we God de mogelijkheid om ons van binnenuit te genezen.

Een nog dieper niveau van stilte is dat ik me bemind weet zonder iets te doen. Je beseft dat je het zelf niet onder controle hebt, maar je ervaart dat je toch voldoende en genoeg bent, inclusief je onvolkomenheden. Je leeft vanuit vertrouwen i.p.v. wantrouwen. Vanuit overvloed i.p.v. tekort. ‘Jij bent genoeg!’, woorden die God ook tegen jou wil spreken in de stilte. Elke dag weer.

En tot slot, het diepste niveau van stilte is de bereidheid om lief te hebben. Henri Nouwen zei: ‘je bent bedoeld als een geschenk aan de wereld.
Je bent uitgenodigd om over te stromen, jezelf weg te geven aan mensen om je heen, maar ook aan de generaties na jou!’
Maar… je kunt pas overstromen als je zelf vol (genoeg) bent. Is er ruimte, stilte in jou om deze niveaus te ontdekken?

De stilte voorbij
De stilte kan eerst oorverdovend zijn
De stilte voelt tegenstrijdig, niet fijn.
De stilte, dan word ik geconfronteerd met mezelf en alles wat door mijn hoofd heen raast
De stilte, ik zou kunnen zeggen: ‘sorry, vandaag even niet, ik heb haast.

De stilte, het is als de wind. Als het er niet is wordt werkelijk leven mij ontnomen
De stilte, is dat hoe Gods geest door mijn leven zou kunnen stromen?
De stilte als lofzang in mijn leven
De stilte, iets wat God mij echt wil geven.

De stilte als instrument voor intimiteit met God
De stilte samen met God, aan het kruis vond Jezus het niet, dat was zijn lot
De stilte samen met God, door Jezus gegeven als een kostbaar geschenk
De stilte samen met God, dan gaat het er niet om wat ík denk.

De stilte samen met God, ja, soms doet dat even pijn
De stilte samen met God, vertelt mij wie ik werkelijk mag zijn
De stilte samen met God, het gaat er niet om wat ik doe
De stilte samen met God, hier hoef je niet te vragen, ‘maar hoe?

De stilte samen met God, is werkelijk zijn wie ik ben
De stilte samen met God, is ervaren dat Hij van mij houdt en zegt: ‘Ik ben blij dat ik je ken.

Gods Zegen, Frank

Bron: boek ‘de kracht van rust’, Mirjam van der Vegt

Afgelopen maanden stonden een aantal
preken in het teken van de grote uittocht
van Israël uit Egypte. Exodus 8 t/m 15
neemt ons mee op die wonderlijke reis.

En als de stofwolken van genade,
gehoorzaamheid, geloof en grote
wonderen en daden zijn weggetrokken,
ontstaat er een nieuwe werkelijkheid.

Het volk is vrij! Vrij om te gaan, vrij om te
doen en te laten wat ze zelf willen. De
vijand is verslagen! Voor even lacht het
leven ze toe, voor even ervaren ze wat
het is dat God voor ze zorgt, dat ze zich
geen ‘zorgen over morgen’ hoeven te
maken.

Maar… voor hoe lang? God heeft ons niet
per se een kalme reis beloofd, maar als
we onze blik op Hem gericht houden, wel
een behouden aankomst.

En dan, na eerdere beproevingen, slaat
het noodlot in Exodus 17 wederom toe:
Het volk heeft fantastische dingen
meegemaakt, spannende dingen,
onwaarschijnlijke dingen, grote wonderen.
Maar nu is er TEKORT! Tekort aan water
en Mozes krijgt de schuld!

De enige vraag die we ons hier zelf
kunnen stellen is: Hoe reageer ik als ik
tekort heb? Hoe reageer ik als ik alles al
heb ontvangen maar opeens word
geconfronteerd met tekorten? Kijk eens
naar jezelf in de spiegel! Hoe reageer je?!

Eveline van der Vaart had hierin een mooie
ervaring die ze hieronder deelt met ons.

‘Een paar weken geleden zat ik helemaal
vast in dat gevoel van tekort. Ik had geen
energie meer en was boos omdat het zo
moeilijk liep met onze oudste dochter. Ik
voelde me zo beroerd dat het me niet lukte
om dingen te veranderen. Dan vlucht ik
echt naar God. Hij vroeg me om m’n focus
te verleggen en die dag een persoon buiten
m’n eigen huishouden te gaan bemoedigen.
Dat heb ik gedaan en daarmee veranderde
m’n zicht op alles en kreeg ik weer energie
om ook onze oudste dochter weer beter te
benaderen.

Laat God wel eens tekort toe om Zichzelf te
laten zien? Ik ken een vrouw die in
Muziekwijk woont en eigenlijk altijd tekort
lijkt te hebben. Ze vraagt aan God steeds
wat ze nodig heeft. En op allerlei manieren
krijgt ze wat ze nodig heeft. Zo vaak dacht
ik: volgens mij moet ik dit of dat aan haar
geven. Ik kende haar nood niet van te
voren. Maar al te vaak was het precies wat
zij nodig had.

En het mooie is dat ik haar ben gaan
uitdagen om van haar tekort ook weer uit
te delen. Daardoor gebeuren weer
bijzondere dingen in haar straat. En vele
harten zijn zo geraakt door een stukje
aandacht en liefde.

Ik word daar zo blij om en dankbaar hoe
God dan weer werkt door moeilijke
situaties heen.’

Een prachtig voorbeeld van hoe tekort
omgezet wordt in overvloed. Ik bid en ik
hoop dat jij je tekorten in het leven niet
wegdrukt, ik bid en hoop dat je het niet zelf
probeert op te lossen, niet anderen de
schuld geeft van je tekort, maar dat je er
mee bij het kruis komt. Bij Jezus!

Dat je het uitschreeuwt naar Hem, dat je je
nood kenbaar maakt bij Hem. En weet,
beseft, dat Hij je hoort en ziet! Besef en
weet dat Hij de ‘IK ZAL’ van je leven is! Dat
genade je ten deel is gevallen door wat
Jezus voor jou heeft gedaan.

Jezus wil jouw tekorten aanvullen en zelfs
meer dan dat (Fil 4:19). Hij wil dat het
overstroomt in je leven, maar ik geloof dat
het pas kan als ik mijn tekort kenbaar
maak bij Hem. Als ik mij werkelijk overgeef
aan Hem. Dan geloof ik wordt mijn
TEKORT opgeheven en zal het gaan
OVERSTROMEN van liefde, leven en licht!

Gods Zegen!

Frank